Waar je schat is, daar zal ook je hart zijn......
Vandaag een paar korte verhalen over verborgen schatten.
Toch altijd weer een boeiend thema. Gedachten aan vroeger komen bij je boven: verhalen die je als jongen las over schatgravers, goudzoekers, schatkamers. Of je eigen ontdekkingstochten in dat oude grote huis bij een vriendje, op rommelige zolders tussen dozen en kisten, piraatje spelen. Verborgen schatten fascineren. Een schat ontdekken. 't Is me zelf nooit overkomen. Ja, één keer: zo’n 46 jaar geleden liep ik een schat tegen 't lijf. En nog ben ik altijd blij dat predikanten niet voor 't celibaat geboren zijn. Verliefd zijn, de ontdekkersvreugde, het fascinerende ervan, iets dat heel veel in beweging zet, oproept aan spontaniteit, vitaliteit…..
Mooi dat ons leven verborgen schatten kent. Ik denk dat Jezus zich daar ook zeer bewust van was. Hij vertelt ons in twee heel korte verhaaltjes heel concreet over die schatten. Allereerst laat hij ons duidelijk zien wat voor hem die schat in houdt. Die schat dat is voor hem niets anders dan het koninkrijk van de hemel. En de hemel dat is in bijbeltaal geen locatie maar een kwaliteit. De hemel is zoals het op aarde zou moeten zijn. Het is Gods mooie nieuwe wereld waarin het voor jou en voor ieder mens goed toeven is, waarin we alles delen van wat ons gegeven is. Waarin een ieder tot zijn of haar bestemming komt. Die schat, daar gaat het hem om. Maar hoe vind je die? En als je hem vindt, wat doe je dan?
Hoe vind je die? Kennelijk kan dat op verschillende manieren zo te horen.
Het grappige is allereerst dat je er soms geen enkele moeite voor behoeft te doen. De man uit ons eerste verhaal vind hem zomaar ineens in een akker
En kijk naar dat rabbijnse verhaaltje over Rabbi Eisik van Praag. Hij brak zich het hoofd maar de schat bleek te vinden onder zijn eigen huis… Het is als met je bril soms: je bent er ijverig naar op zoek, maar hij staat op je eigen neus.
Je kunt er dus zomaar ineens op stuiten
Het tweede verhaaltje daarentegen vertelt ons dat je er soms ook echt naar moet zoeken naar die schat. Zoals die koopman die op zoek is naar mooie parels. Uiteindelijk vertelt hij dat hij een uitzonderlijk mooie parel vond. Dus, kennelijk lieve mensen, is het leven heel dubbel. Soms loop je er ineens tegen aan maar soms is het ook heel hard zoeken naar die schat….
Hoe is dat bij jullie…..? Ik herken het wel. Soms even zijn er die geweldige ‘schattige’ momentjes: dat alles in je leven klopt. Rust, vrede, vervulling.
En soms ben je me toch weer aan het zoeken met alle gestruggel van dien: ach, lieve hemel… Maar ik geloof zo langzamerhand dat het niet anders kan, dat beide bewegingen bij ons leven horen. En dat dat dat er gewoon mag zijn.
Hebben jullie hem al ontdekt: je hemelse schat? En zo ja, hoe ziet die er dan uit? Wat is jouw hemelse schat. Wat is de rijkdom in jouw leven waardoor jijzelf en onze wereld er weer een stukje mooier uit gaat zien? Wat heb jij toe te voegen aan deze wereld. Denk er even over na ….
Mooi als je hem al ontdekt hebt! En als dat zo is, dan wordt denk ik die tweede vraag heel belangrijk. Nl. wat doe jij als je iets van die schat begint te ontwaren, te ontdekken? Als jij op het spoor wordt gezet daar naar toe?
Dat vind ik ook zo mooi ook aan die twee verhaaltjes van Jezus. Beide mannen, zowel degene die er zomaar ineens op stuit als de zoeker, hebben er vervolgens alles voor over om de schat te verkrijgen. Kijk naar de dynamiek die dan ontwikkeld wordt. Beide verkopen alles wat ze hebben om de schat te kunnen kopen. Schitterend toch dat je zo gefascineerd, begeesterd, geraakt wordt dat je als het ware al het andere ervoor loslaat …..
Maar tegelijkertijd…. dat is nogal wat: alles verkopen. Ik denk nu ineens ook aan dat andere verhaal over de die jongen tegen wie Jezus zei: verkoop alles wat je hebt en volg mij…. Wat moeten ik en jij, verkopen? Ons van ontdoen? Want dat is het wel soms. Dat je heel wat los moet laten - bepaalde dingen, ideeën zienswijzen, gedragspatronen, noem maar op - om tot die schat te geraken.
Dat vereist dat je concreet stappen durft te zetten. En durven we dat?
Want dat is wel nodig. Alleen wanneer je concrete stappen zet, kan er ruimte komen voor datgene, dat nieuwe waardoor je zo geraakt bent.
Maar dat vraagt wel wat. We zijn soms ook heel bang voor het nieuwe.
Wat zongen jullie zojuist ook al weer, cantorij? Verborgen in de akker wacht de schat van onze dromen…..
Boeiende zin. Inderdaad, die hemelse schatten verschijnen soms ook in onze dromen. Het probleem is alleen dat wij die dromen, die boodschappen niet altijd als een schat ervaren. Ze kunnen je behoorlijk overhoop halen…. toch?
Maar ik geloof dat ik wel begrijp wat de dichter Andries Govaart bedoelt: zelfs dromen die jou in eerste instantie angst aanjagen, kunnen uiteindelijk toch iets heel kostbaars brengen in jouw leven… Als je maar durft te gaan, te vertrekken!
Alles in het leven heeft namelijk een prijs en zeker een schat
Ach, wie van ons kent niet die innerlijke dialoog die soms in je woedt? Ga ik of ga ik niet? Laat ik me door mijn angst regeren of ga ik in vertrouwen de weg die me gevraagd wordt te gaan? Altijd weer die afweer in jezelf die het moeilijk maakt om te kiezen. Te kiezen tussen wat de schat is, jouw levensopdracht, jouw missie hier op aarde. En datgene waar je aan gewend bent geraakt. Gaan maakt angstig maar iets niet doen wat je eigenlijk ten diepst wel zou willen, dat blijft innerlijk ook knagen. ‘t Grappige bij dit alles is vaak alleen dat er in feite niets is wat jou tegenhoudt, alleen jijzelf! We hebben soms half niet in de gaten wat onze mogelijkheden zijn.
Gelukkig zijn er altijd weer momenten in ons leven waarop we daar bij bepaald worden. Soms heel onverwachts, zoals die mannen in het bijbelverhaal die er ineens op stoten. Soms zijn er ineens van die signaaltjes, bemoedigingen, genademomentjes. Waardoor je zo in die geestdrift terechtkomt dat het onmogelijk is dat nog tegen te houden.
Ik hoop dat een ieder van ons zijn of haar schat heeft ontdekt of gaat ontdekken.
En daar warm voor loopt en voor gaat. Want ik geloof ten diepste vanuit het evangelie dat wij mensen ergens voor bestemd zijn. En het is dan prachtig als je die bestemming die je voelt ook kan leven, wilt leven en gaat leven. Waar lopen wij hier in de kerk warm voor? Als het gaat om die goddelijk dromen van een nieuwe wereld, een nieuw bestaan. Wat komt er dan op in ons hart….?
Ach, en natuurlijk, het zit vaak ook al in kleine dingen. Jij, Rokus, ondertussen een bekende als kookkunstenaar geworden die mensen bij elkaar brengt rond een maaltijd (zoals ook gisteren weer met de cantorij) En jij, Alef, die zich met hart en ziel inzet voor het project SlimBreker, een machine die oud beton recyclet en zo de CO2-uitstoot beperkt. Aaaah, en dan mijn pedicure Dorien die met zoveel blijdschap en drive aan mijn tenen peutert en met liefde en aandacht mijn voeten zo af en toe opkalefatert….
Ik wil jullie tenslotte ook een kort filmpje laten zien van een jongen die ik zeer bewonder. Hij heet Wout en ik heb hem een paar keer al mogen ontmoeten: https://youtu.be/R7M75hkBgic?list=PLhMXiMQzt2T_lsfmWdfLerOUpKDtVwjyw
Een jongen met een enorme drive. Hij noemt zichzelf een kwetsbare held. En dat is iemand die zichzelf heeft overwonnen. Door drempels te durven overgaan….Vaak is dat de moeilijkste klus in een mensenleven…. Maar als dat lukt, dan gebeurt er ook wat. Laten we kijken …..
Is dat niet mooi gezegd: een luchtfietser is iemand die gelooft in een idee en die dat idee koestert en daar zo van is gaan houden dat hij dat niet meer kan loslaten maar ook tegenspraak tegenkomt. Geweldig woord trouwens: een luchtfietser. Allesbehalve een zwever. Nee, desnoods met je poten in de modder voor iets waar jij in gelooft en wel zodanig dat je gaat desnoods dwars door barrières heen …..
Kijk maar eens: luchtfietser.nl. Wout laat daar verschillende luchtfietsers hun verhaal laat vertellen. Over waar zij door geraakt zijn en hoe dat hen in beweging zet. En wat je daar ook in hebt te overwinnen soms …
Allemaal mensen die geloven in een betere wereld en die hun creativiteit gebruiken om daar iets voor te doen, ongeacht wat normaal is en wat hoort.
Laten we met hem meereizen. Dus nog eenmaal: waar zoek je naar? En waar wil je voor gaan? Wat is jouw schat, jouw parel? Wat zie jij als je levensopdracht? Uitermate belangrijke en ook boeiende vragen in ons leven. En de beantwoording daarvan is - echt waar - de brandstof voor onze ziel…..
Want het is toch fascinerend hoe wij geraakt kunnen worden als schepselen door de grote Meesterschepper die ons toeroept: Wees een schepsel wordt een schepper….. In een leven dat zich verwonderen kan over de kleine mooie dingen waarin de Schepper ons toelacht. Dit is leven. Zo mag ik er zijn, zo kan ik zinvol leven, zo kan ik iets betekenen.
En kijk naar de tekens. Want die zijn er altijd als je goed kijkt en waarneemt. Goddelijke aanwijzingen die soms zomaar op je toekomen. En we kunnen elkaar helpen te durven gaan. Wie het leven zo ervaart zal zijn 'hebben en houden' graag relativeren, zo niet weggeven voor deze schat in de akker. Want tenslotte gaat het niet om wat we hebben maar om wie we zijn mogen, in Gods Naam. AMEN.